“Kan de wereld weer aan”

Ik begon met drugs toen ik dertien was, ik begon met sigaretten te roken en toen wiet, en tijdens het weekend met vrienden te drinken. Toen ik vijftien, zestien was, begon ik met een soort XTC, psychedelica, pillen, alles wat ik maar kon krijgen. Op zeventien, achttien begon ik regelmatig opiaten te gebruiken en toen ging ik over op heroïne.

Ik stopte met school en ging van muziekfestival naar muziekfestival. En op één festival liep het helemaal uit de hand en nam ik gewoon alles tegelijk. Ik nam een psychedelisch middel en ik herinner me alleen nog maar dat ik na mijn trip in het ziekenhuis wakker werd.

En mijn moeder zat te huilen en zei: “Je hebt vier dagen lang in een coma gelegen. Je had een hartstilstand door een overdosis en je mag van geluk spreken, dat je nog leeft.” Ze zei: “Ga rehab doen”. En ik zei dus: “Oké, dat zal ik doen”.

Toen ik bij Narconon aankwam, was ik een wrak. Ik wist niet wat ik kon verwachten maar alle personeelsleden waren heel hartelijk, heel behulpzaam. Het kwam vaak voor dat ik bang was om mezelf onder ogen te zien, het herstellen onder ogen te zien, en ze hielpen me er doorheen.

Tegen het einde voelde ik me weer als een klein kind, als je weet wat ik bedoel. Ik had de mentaliteit van een volwassene die er klaar voor was om de wereld aan te kunnen.

Want het draait niet slechts om mensen van drugs af krijgen, het gaat erom dat ze er af blijven. En ze leerden me alles wat ik nodig heb om van de drugs af te blijven en hoe met mijn emoties om te gaan. En ik leerde uiteindelijk hoe mezelf te respecteren, hoe te waarderen wat ik kan geven. Ik leerde van mezelf houden.